piątek, 29 maja 2020

"Lalka" Bolesława Prusa


„Lalka” Bolesława Prusa wykracza poza swoją epokę i zachwyca do dziś!

 
Budząca kontrowersje, ale też nieukrywany podziw, zawikłana historia źle ulokowanych uczuć, straconych złudzeń i zaprzepaszczonych możliwości. Jedyna w swoim rodzaju konfrontacja romantycznego 
i pozytywistycznego idealizmu z realizmem.
Powieść Bolesława Prusa publikowana w odcinkach w latach 1887–1889 w dzienniku „Kurier Codzienny”, wydana została w 1890 w Warszawie w wydawnictwie „Gebethner i Wolff”. 

 
Geneza
9 lutego 1887 w 30 numerze warszawskiego dziennika „Gazeta Polska” ukazała się informacja o odbytym w Bernie procesie młodej kobiety, która została oskarżona o kradzież lalki. Została ona uniewinniona, ponieważ sprzedawca zeznał, że zabawka jednak była zakupiona u niego. O tym sprawozdaniu prasowym Prus napisał kilka zdań w XX arkuszu swoich Notatek o kompozycji. Scenę o podobnej tematyce wprowadził później także do powieści (tom II, rozdział VIII). Z wypowiedzi samego pisarza wynika, iż proces ten miał decydujące znaczenie w skrystalizowaniu się pomysłu na powstanie Lalki. Z tego też wydarzenia narodził się tytuł utworu. Wyjaśnił to Prus w liście z 8 lutego 1897 do Władysława Korotyńskiego

"W powieści Lalka znajduje się rozdział poświęcony procesowi o kradzież lalki, rzeczywistej lalki dziecinnej. Otóż taki proces miał miejsce w Wiedniu. A ponieważ fakt ten wywołał w moim umyśle skrystalizowanie się, sklejenie się całej powieści, więc przez wdzięczność użyłem wyrazu Lalka za tytuł. Powieść, o której mówię, powinna mieć tytuł: «Trzy pokolenia». Może nawet byłaby lepiej rozumiana z takiem nazwiskiem".

Streszczenie
Opracowanie
Bohaterowie
Tekst z biografią autora

 Sam Prus tak pisał o swojej książce:
„(…) przedstawić naszych polskich idealistów na tle społecznego rozkładu. Rozkładem jest to, że ludzie dobrzy marnują się lub uciekają, a łotrom dzieje się dobrze. Że kobiety dobre nie są szczęśliwe, a kobiety złe są ubóstwiane. Że ludzie niepospolici rozbijają się o tysiące przeszkód, że uczciwi nie mają energii, że człowieka gnębi powszechna nieufność i podejrzenie.”

Gdyby ktoś z Was miał ochotę przypomnieć sobie to arcydzieło Aleksandra Głowackiego, chociażby przez sentyment do postaci autora, który lata swojego dzieciństwa spędzał na Starym Mieście w Lublinie na ul.Olejnej u wujostwa a w dorosłym życiu ożenił się z panną Oktawią, biorąc ślub w małym ale przepięknym kościółku Św. Ducha przy Krakowskim Przedmieściu w naszym mieście, to zajrzyjcie na strony: 

Lalka - Tom 1 roz. 1 - Jak wygląda firma J.Mincel i S.Wokulski przez szkło butelek (Janusz Zadura)

Lalka - Tom 1 roz. 2 - Rządy starego subiekta (Czyta Janusz Zadura)

Lalka - Tom 1 roz. 3 - Pamiętnik starego subiekta (Czyta Janusz Zadura)

Lalka - Tom 1 roz. 4 - Powrót (Czyta Agata Darnowska)

Lalka - Tom 1 roz. 5 - Demokratyzacja pana i marzenia panny z towarzystwa (Czyta Agata Darnowska)

Lalka - Tom1 roz. 6- W jaki sposób nowi ludzie ukazują się nad starymi horyzontami (Andrzej Pinkowski)

Lalka - Tom 1 roz. 7 - Gołąb wychodzi na spotkanie węża (Czyta Andrzej Pinkowski)

Lalka - Tom 1 roz. 8 - Medytacje (Czyta Jagoda Małyszek)



 Życzę miłego czytania lub słuchania na weekend!