wtorek, 28 maja 2019

Warsztaty


Warsztaty kaligrafii w "Domu Słów"

 Słuchaliśmy o starych technikach pięknego pisania i kaligrafii, zapoznaliśmy się z różnymi przyborami piśmienniczymi a przede wszystkim 
pisaliśmy wiersze dla dzieci z Wiosek Dziecięcych SOS.
Było bardzo ciekawie, zajmująco i  nawet nie zauważyliśmy kiedy minął czas naszego spotkania, bo kaligrafia potrafi „wciągnąć”…
 

 











































poniedziałek, 20 maja 2019

Spotkanie z Poetką


Odwiedzi nas poetka Pani Bogumiła Jęcek


Już we czwartek 23 maja o godzinie 10.00 odbędzie się spotkanie 
z poetką Panią Bogumiłą Jęcek.

Chętnych zapraszamy do sali 301.
 

Pani Bogumiła Jęcek pisze wiersze od 2004 roku, od 2009 ekfrazy do obrazów Edwarda Muncha. Jest laureatką kilkudziesięciu konkursów poetyckich m. in. XXXII OKP im. H. Poświatowskiej, XVIII i XIX "Tyskiego Lata Poetyckiego", XV OKP „Sprostać Wierszem”, XIX Konkursu Poetyckiego o Nagrodę im. K.K. Baczyńskiego (nagroda TETIS, za zestaw poetycki wyróżniający się nowatorstwem formalnym i niekonwencjonalnością) oraz XVIII OKP im. Rafała Wojaczka, XVII OKP im. Wacława Olszewskiego,   VIII OKP im. K. Ratonia, XX OKL im. Marka Hłaski, II Ogólnopolskiego Otwartego Konkursu Poetyckiego w Oleśnie "Szuflada", XI OKP im. Michała Kajki, XLIV OKL o "Rubinową Hortensję", I OKP im. Danuty "Inki" Siedzikówny i XIX OKP "Dać Świadectwo". Jej  wiersze były prezentowane na antenie Polskiego Radia. Można je również znaleźć w kilkudziesięciu pokonkursowych almanachach. Nominowana do finału VI Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Kazimierza Ratonia na książkę poetycką. Nagroda główna - wydanie tomu poetyckiego w XIX Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim "Dać  świadectwo", Kraków 2011, Wydawca: Śródmiejski Ośrodek Kultury. Książka "Czarne koronki” była nominowana do nagrody za najlepszy poetycki debiut na festiwalu Złoty Środek Poezji (2012).Na początku września 2018 roku został wydany drugi tom wierszy pt. "ROZDZIAŁY".
O „Rozdziałach” Przemysław Dakowicz napisał: Czułość. Uważność. Łagodność. Trzy słowa pomagające zbliżyć się do miejsca, z którego Bogumiła Jęcek spogląda na świat. Jest w tej książce wszystko, co zbliża literaturę do życia, co konfrontuje słowo z prawdą indywidualnej egzystencji i nadaje poezji rangę świadectwa. Liryczność wytrwale walczy tu o prymat z epickością, a kolejne wiersze jawią się jako okruchy, ułamki, fragmenty wielkiego, nieukończonego – bo nie sposób go ukończyć – poematu opisowego, którego przedmiotem jest ludzkie życie.