„Lalka”
Bolesława Prusa wykracza poza swoją epokę i zachwyca do dziś!
Budząca
kontrowersje, ale też nieukrywany podziw, zawikłana historia źle ulokowanych
uczuć, straconych złudzeń i zaprzepaszczonych możliwości. Jedyna w swoim
rodzaju konfrontacja romantycznego
i pozytywistycznego idealizmu z realizmem.
Powieść
Bolesława Prusa publikowana w odcinkach w latach 1887–1889 w dzienniku „Kurier
Codzienny”, wydana została w 1890 w Warszawie w wydawnictwie „Gebethner i
Wolff”.
Geneza
9 lutego 1887 w 30 numerze warszawskiego dziennika „Gazeta Polska” ukazała się informacja o odbytym
w Bernie procesie młodej kobiety, która została oskarżona o kradzież lalki.
Została ona uniewinniona, ponieważ sprzedawca zeznał, że zabawka jednak była
zakupiona u niego. O tym sprawozdaniu prasowym Prus napisał kilka zdań w XX
arkuszu swoich Notatek o kompozycji. Scenę o podobnej tematyce
wprowadził później także do powieści (tom II, rozdział VIII). Z wypowiedzi
samego pisarza wynika, iż proces ten miał decydujące znaczenie w
skrystalizowaniu się pomysłu na powstanie Lalki. Z tego też wydarzenia
narodził się tytuł utworu. Wyjaśnił to Prus w liście z 8 lutego 1897 do Władysława Korotyńskiego:
"W powieści Lalka znajduje się rozdział poświęcony procesowi o kradzież
lalki, rzeczywistej lalki dziecinnej. Otóż taki proces miał miejsce w Wiedniu.
A ponieważ fakt ten wywołał w moim umyśle skrystalizowanie się, sklejenie się
całej powieści, więc przez wdzięczność użyłem wyrazu Lalka za tytuł. Powieść, o
której mówię, powinna mieć tytuł: «Trzy pokolenia». Może nawet byłaby lepiej
rozumiana z takiem nazwiskiem".
Streszczenie
Opracowanie
Bohaterowie
Tekst z biografią autora
Sam Prus tak pisał o swojej książce:
„(…) przedstawić naszych polskich idealistów na tle
społecznego rozkładu. Rozkładem jest to, że ludzie dobrzy marnują się lub
uciekają, a łotrom dzieje się dobrze. Że kobiety dobre nie są szczęśliwe, a
kobiety złe są ubóstwiane. Że ludzie niepospolici rozbijają się o tysiące
przeszkód, że uczciwi nie mają energii, że człowieka gnębi powszechna nieufność
i podejrzenie.”
Gdyby ktoś z Was miał ochotę przypomnieć sobie to arcydzieło Aleksandra Głowackiego, chociażby przez sentyment do postaci autora, który lata swojego dzieciństwa spędzał na Starym Mieście w Lublinie na ul.Olejnej u wujostwa a w dorosłym życiu ożenił się z panną Oktawią, biorąc ślub w małym ale przepięknym kościółku Św. Ducha przy Krakowskim Przedmieściu w naszym mieście, to zajrzyjcie na strony:
Lalka - Tom
1 roz. 1 - Jak wygląda firma J.Mincel i S.Wokulski przez szkło butelek (Janusz
Zadura)
Lalka - Tom
1 roz. 2 - Rządy starego subiekta (Czyta Janusz Zadura)
Lalka - Tom
1 roz. 3 - Pamiętnik starego subiekta (Czyta Janusz Zadura)
Lalka - Tom
1 roz. 4 - Powrót (Czyta Agata Darnowska)
Lalka - Tom
1 roz. 5 - Demokratyzacja pana i marzenia panny z towarzystwa (Czyta Agata
Darnowska)
Lalka - Tom1
roz. 6- W jaki sposób nowi ludzie ukazują się nad starymi horyzontami (Andrzej
Pinkowski)
Lalka - Tom
1 roz. 7 - Gołąb wychodzi na spotkanie węża (Czyta Andrzej Pinkowski)
Lalka - Tom
1 roz. 8 - Medytacje (Czyta Jagoda Małyszek)
Życzę miłego czytania lub słuchania na weekend! 
