W kalendarzu chrześcijańskim
ostatni czwartek przed wielkim
postem, wedle tradycji w tym dniu jedzenie pączków zapewnia szczęście i
powodzenie …
Motyw pączka w literaturze
Pierwsza
wzmianka o pączkach pochodzi jeszcze z XVIII wieku. Jędrzej Kitowicz,
pamiętnikarz na dworze króla Augusta III pisał: „Ciasta także francuskie, torty,
pasztety, biszkopty i inne, pączki nawet -
wydoskonaliło się to do stopnia jak najwyższego. Staroświeckim pączkiem
trafiwszy w oko mógłby go podsinić, dziś pączek jest tak pulchny, tak lekki, że
ścisnąwszy go w ręku znowu się rozciąga i pęcznieje do swojej objętości, a
wiatr zdmuchnąłby go z półmiska”. (Opis obyczajów za panowania Augusta III)Wielbicielem pączków był także nasz największy narodowy wieszcz, Adam Mickiewicz.
„Przylatujemy na Dziady Nie dla modłów i biesiady, Niepotrzebna msza ofiarna; Nie o pączki, mleczka, chrusty,- Prosim gorczycy dwa ziarna; A ta usługa tak marna Stanie za wszystkie odpusty”.
(Dziady. Część II)
Pączki zawróciły w głowie nawet polskiemu nobliście, Władysławowi Reymontowi.
„U bogaczy to już od samego południa smażono pączki, że mimo pluchy po całej wsi rozwłóczyły się zapachy przepalonego szmalcu, prażonych mięsiw i jensze, barzej jeszcze jątrzące ślinę smaki.” (Chłopi)
Uprzejmie przypominam, że aby spalić
jednego pączka trzeba czytać na głos przez 2 godziny!!!
Smacznego!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz